Günlük yaşamımda en çok duyduğum cümle

“Yaz bunu da abi” dir. Ağabey değil ama, abi.

O yüzden başlıkta da böyle kullandım. Sektör filan hiç fark etmez.

Market çalışanından çöpsüsüne,memurundan işgörenine kadar beni tanıyan ne kadar kişi ile karşılaşırsam o kadar çok duyarım. “Yaz bunu da abi”

Talepler genellikle iş koşullarında ki düzensizliklere dair olur.

İçlerinde mutlak surette,şikayet,hayal kırıklığı ve hak yenmişliği barındırırlar. O cümleyi kim kurarsa,en az beş dakika anlatır da anlatır ki,aralıksız bir saat anlatanlara da

rastlamışlığım vardır.

Şimdilerde evden çalıştığım için rastlamıyorum ama hadise iletilerle hiç hız kaybetmeden sürüyor. “Yaz bunu abi…’

Aslında insanların bu dilekleri her hangi bir sorunun bir gazetede haber olması ya da köşe yazısına konu oluşturmasının hala bir anlam ifade ettiğini düşünmelerinden kaynaklanır.

Sanarlar ki,söyledikleri yazılınca bir yerler de bir şeyler fark edilip şikayetler çerçevesinde değiştirilecek. Artık bunun çokta mümkün olmadığını henüz anlayamamışlar. Anlayamamaların ana sebebinin kendileri olduğunu ise hiç anlayamamışlar. Cümleyi duyunca derim;

“Ben geçenler de bu konuya köşem de değindim”

Aldığım yanıt hiç değişmez.

“Ben okumadım ki abi”

Ya işte böyle.

Şikayet ettiğin konu hakkında başkaları ellerini taşın altına koyarlarken sen onların yazdıklarını bile okumazsan, yazılar suya yazılır,senin sözlerin de hava da kalır. Bir zamanlar

“Seni gazeteye veririm görürsün gününü ya da şimdi buraya basını yığarım aklın şaşar” gibisinden bizi kolluk kuvvetleri ile karıştıran cümleler kurulurdu.

Bir zamanlar diyorum çünkü artık herkes muhabir,herkes yazar,herkes yorumcu. Tek bir istisna var,

kimse kimsenin yazdığını,yorumladığını okumuyor. Ya da yeteri kadar çoğunlukla okumuyor. Konu özneli ise ses sadece o özneden geliyor.

Elbette yazıları karşılığında paralar kazanları var, ancak köşe yazarlarının pek çoğu bu işi kâr olsun diye değil nam (nam dan kastım şöhret değil elbette) olsun diye yapıyorlar. Burada ki namı da şan şöhretle karıştırmamak lazım tabi.

Dolayısı ile tek beklentileri yazdıklarının okunması özellikle de “Yaz bunu Abi/Abla” deyenler tarafından.Şikayet etmek,çözümü bir başkanın bulması için ihale açmak en kolayı.

Demem o ki;

0

Yazarın yazısının konusunun ne olması isteniliyorsa yazı ya da yazılar önce bu talep sahiplerince okunmalı, yazara da moral verilmeli.

Gayet iyi biliyorum ki, bana o soruyu soranlar bu yazıyı da okumayacaklar.

O zaman da biliyor musunuz ne oluyor?Konular,sorunlar mahsunlaşıp bir kenara çekiliyor,

meydan fasülyenin nimetlerine kalıyor.

“Yaz abi” iyi de;

Sen de, bi zahmet okuyuver kardeş…